Τα τελευταία χρόνια, το geek σινεμά έχει αναπτυχθεί εντυπωσιακά. Μπορεί κάποιες καλές ταινίες που βγήκαν στις αρχές της δεκαετίας των 00s όπως οι πρώτες ταινίες των X-Men, του Blade και του Spider-Man να έθεσαν τις βάσεις, αλλά το υπερηρωικό σινεμά άνθισε ακόμα περισσότερο την τελευταία δεκαετία με πληθώρα ηθοποιών και δημιουργών να συμβάλλουν στην ανάπτυξή του.
Ζώντας στην εποχή των superhero movies όπου χρηματοδοτούνται πολλά φιλόδοξα projects ακόμα και με ήρωες δεύτερης κλάσης, είναι προφανές ότι τα έργα αυτά ανατίθενται σε μία πλειάδα σκηνοθετών και συντελεστών, οι οποίοι προσδίδουν το δικό τους στίγμα στην εκάστοτε ταινία. Είναι απολύτως φυσιολογικό, λοιπόν πολλοί δημιουργοί να μη θέλουν να δώσουν στο κοινό απλά μία ανάλαφρη διασκεδαστική περιπέτεια, αλλά να θέλουν να περάσουν νοήματα και να εντάξουν την ταινία σε ένα πιο πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο ή να συμπεριλάβουν στοιχεία και από άλλα είδη κινηματογράφου. Σήμερα θα δούμε 10 ταινίες, οι οποίες παρά τις geek βάσεις τους, προσπάθησαν είτε επιτυχημένα είτε (πιο σπάνια) αποτυχημένα να προσδώσουν έναν πιο σοβαρό και στιβαρό τόνο, πολλά νοήματα και αλληγορίες και να ενταχθούν σε άλλες κατηγορίες κινηματογράφου εκτός του υπερηρωικού.
10. Wonder Woman
Ένας από τους λόγους που το Wonder Woman μπορεί να θεωρηθεί τόσο επιτυχημένη ταινία είναι ότι κατάφερε να συνδυάσει τα μηνύματα που ήθελε να περάσει και τα δομικά στοιχεία μίας καλής υπερηρωικής ταινίας, αποτελώντας μέρος ενός σύμπαντος, του οποίου οι ταινίες είχαν αποτύχει σε αυτόν τον τομέα. Θα φτάσουμε όμως κι εκεί. Η προσέγγιση της Patty Jenkins στο χαρακτήρα είναι πραγματικά μοναδική και η χημεία που χτίζει με τους υπόλοιπους και ειδικά με τον Steve βοηθά το θεατή στο να επενδύσει συναισθηματικά στην ταινία και να συγκινηθεί ή να λυτρωθεί με τις κορυφώσεις της. Παράλληλα θέτει σημαντικά ερωτήματα σχετικά με τη θέση της γυναίκας σε εποχές του παρελθόντος και κάνει πολλές αλληγορίες με το σήμερα, χωρίς να πέφτει στην παγίδα να οδηγηθεί σε ρητορικές του SJW κινήματος, ενώ μεταξύ άλλων μιλά για τη φιλία, την αγάπη, την επιτυχία ή αποτυχία και το πως μπορεί να τη χειριστεί ο εκάστοτε άνθρωπος, αλλά και τις προσωπικές επιδιώξεις μας.
9. X-Men: First Class
Δεν είναι η καλύτερη ταινία των X-Men, αν και συγκαταλέγεται στο πάνθεον. Ο Matthew Vaughn είναι ένας εξαιρετικός σκηνοθέτης και στην προσπάθεια του να αφηγηθεί μία ιστορία από το παρελθόν των αγαπημένων μας μεταλλαγμένων καταπιάνεται με την περίοδο του ψυχρού πολέμου. Τόσο η φρίκη του πολέμου, όσο και η σκέψη για τις συνέπειες μίας πυρηνικής καταστροφής και οι σκηνές από το Άουσβιτς αποτελούν πολύ δυνατές στιγμές. Επιπλέον βλέπουμε το πως διαχειρίζονται διαφορετικοί χαρακτήρες την απώλεια κοντινών προσώπων, τη δύναμη της φιλίας μέσα από τις συνεχείς συγκρούσεις των ηρώων και την κρίση που περνούν οι διαπροσωπικές σχέσεις σε δύσκολες περιόδους. Μία πολύ δυνατή ταινία, την οποία βοήθησε πολύ το πλαίσιο, στο οποίο διαδραματιζόταν η ιστορία για να ξεδιπλώσει τις αρετές της.
8. Batman V Superman: Dawn of Justice
Δεν είμαι από αυτούς που θεωρούν ότι το BvS είναι μία αντικειμενικά καλή ταινία. Με τον Zack Snyder να σκηνοθετεί, ήταν απολύτως φυσιολογικό ότι το έργο θα είχε σοβαρό τόνο και auteur στοιχεία προκειμένου να θεωρηθεί περισσότερο φιλμ αντί για κανονική ταινία. Παρά τους συμβολισμούς του, τις αλληγορίες για τις σχέσεις μεταξύ ανθρώπου και θεού, τις θέσεις τους στο μυαλό της κοινωνίας και τις ηθικές και πνευματικές τους συγκρούσεις, το πως απεικόνισε την τρομοκρατία και τη σύγχρονη αστική τάξη, το BvS κατέρρευσε υπό το ίδιο του το βάρος. Με έναν οπτικό σκηνοθέτη που μπορεί να μεγαλουργήσει με τις εικόνες και τα κάδρα του, αλλά που αδυνατεί να αφηγηθεί δομημένα μία πολυεπίπεδη ιστορία, η ταινία δίχασε κοινό και κριτικούς, ωστόσο αν προσπαθήσει κανείς να το δει μέσα από τα μάτια του δημιουργού του, θα πιάσει πολλά κρυφά νοήματα, γι' αυτό και έχει μία θέση στη δεκάδα.
7. Watchmen
Πιστεύω πως το Watchmen και το 300 είναι μακράν τα καλύτερα δείγματα γραφής του Snyder. Ο αμφιλεγόμενος σκηνοθέτης εκμεταλλεύεται άριστα το κλασσικό graphic novel του Alan Moore και μέσα σε 3 ώρες συστήνει larger than life χαρακτήρες, ανοίγει και κλείνει αφηγηματικά arcs αριστοτεχνικά, μιλάει για τον πόλεμο, την εξουσία και πως τη διαχειρίζονται άνθρωποι που λειτουργούν με διαφορετικούς κώδικες ηθικής, κάνει συμβολισμούς για το Θεό και τις δυνάμεις του (αρκετά επιτυχημένα σε αντίθεση με άλλα έργα του), σε προτρέπει για φιλοσοφικές αναζητήσεις και όλα αυτά στο πλαίσιο μίας παλαιότερης πολύ διαφορετικής εποχής στην οποία διαδραματίζεται το έργο. Σίγουρα το Watchmen δεν είναι η καλύτερη υπερηρωική ταινία που έχει βγει, αλλά την είδαμε στις αίθουσες μόλις ένα χρόνο μετά το The Dark Knight και βοήθησε στο να τεθούν οι βάσεις για σοβαρότερες superhero movies που παρά την εκτενέστερη χρήση χιούμορ θα είχαν πολύ μεγαλύτερο βάθος.
6. Captain America: Civil War
To Civil War είναι μία από τις καλύτερες υπερηρωικές ταινίες των τελευταίων χρόνων και κατά τη γνώμη μου, η πιο ώριμη του MCU μέχρι στιγμής. Παρά τα αστεία και την εντυπωσιακή δράση, η τρίτη ταινία της τριλογίας του Captain America έχει πολύ σοβαρότερο υπόβαθρο. Μέσα από τη σύγκρουση του Steve Rogers και του Tony Stark, ο θεατής βρίσκεται αντιμέτωπος με ηθικά διλήμματα, όπως ακριβώς και οι ήρωες για το ποια πλευρά ακολουθεί το σωστό δρόμο, κατανοεί βαθύτερα το νόημα των συγκρούσεων με κοντινούς ανθρώπους και της αξίας της φιλίας και κυρίως είναι μία από τις ταινίες που θέτει ερωτήματα για τα υπερηρωικά ιδανικά και για τη χρήση της εξουσίας από ανώτερες δυνάμεις.
5. Batman-Batman Returns
Οι δύο ταινίες του Tim Burton με πρωταγωνιστή τον Batman είναι από τις πιο ώριμες ταινίες του αμφιλεγόμενου σκηνοθέτη παρά το γεγονός ότι η επιλογή τόσο αυτού όσο και του Michael Keaton να ενσαρκώσει τον ομώνυμο ήρωα δίχασαν τους φανς. Παρ' όλα αυτά ο Burton παίρνει έναν διαφορετικό, πολύ σκοτεινότερο δρόμο σε σχέση με τη σειρά του Batman και την ταινία του Adam West και παρουσιάζει έναν πολυσχιδή Bruce Wayne και έναν Dark Knight πολύ κοντά στο κόμικ με υπέροχο batsuit και πανέξυπνα γκατζετάκια. Σε αντίθεση με άλλες ταινίες της λίστας, αυτό που φέρνει τόσο ψηλά τις συγκεκριμένες ταινίες δεν είναι οι φιλοσοφικές τους αναζητήσεις, τις οποίες έφερναν στην κουβέντα τα origin stories των κακών τους, αλλά η ατμόσφαιρα, η σοβαρότητα και ο σκοτεινός τόνος που παρά τα Batman Forever και Batman and Robin θα αποτελούσαν σημαντικό υπόβαθρο για όλες τις υπερηρωικές ταινίες από το 2000 και μετά.
4. The Avengers
Ίσως η πιο fun ταινία της λίστας μας, το Avengers όχι απλά δεν είναι επιφανειακό, αλλά είναι ορόσημο για το είδος, η ταινία που ένωσε μία από τις μεγαλύτερες ομάδες των κόμικ και ήρωες τεσσάρων διαφορετικών ταινιών και κεφαλαιοποίησε την επιτυχία του MCU, εξασφαλίζοντας του ένα μακρόπνοο μέλλον. Ο τρόπος που αντιλαμβάνεται ο Whedon τη δύναμη της φιλίας μεταξύ των ηρώων και το πως αποκτάται εξαιρετική χημεία μεταξύ πολύ διαφορετικών προσωπικοτήτων μέσω των διαλόγων του, είναι πραγματικά μαγικό, καθώς και το πως αυτές οι διαφορετικές προσωπικότητες ενώνουν τις δυνάμεις τους υπό το βάρος δυσβάσταχτων καταστάσεων. Αυτό που μπορεί να αποκομίσει ο θεατής είναι ότι όσες δυσκολίες κι αν έρθουν, όσο άσχημα κι αν δείχνουν τα πράγματα, αφενός ποτέ δεν είσαι μόνος σου και αφετέρου μπορείς να ξεπεράσεις κάθε δυσκολία που θα βρεθεί στο δρόμο σου.
3. Captain America: The Winter Soldier
Το δεύτερο Captain America ήρθε μετά από δύο πάρα πολύ κακές ταινίες της Marvel και όπως ήταν απόλυτα λογικό προκάλεσε τεράστια έκπληξη. Οι Russo Brothers αποφασίζουν στο ντεμπούτο τους να δημιουργήσουν ένα πολιτικό θρίλερ που δε θα έμοιαζε με καμία ταινία του MCU μέχρι τότε. Το δίπολο Captain America-Winter Soldier, αλλά και το Bucky-Steve Rogers συστήνεται στο κοινό που παρακολουθεί συγκλονισμένο δύο πρώην φίλους να είναι πλέον εχθροί και να μάχονται για κάτι πολύ μεγαλύτερο και σημαντικότερο από τη φιλία τους. Με πολλά στοιχεία κατασκοπικών ταινιών και παραλληλισμούς με εποχές του ψυχρού πολέμου, το The Winter Soldier είναι κατά βάση μία πολιτική ταινία, στην οποία πρωταγωνιστούν υπερήρωες και όμοια της ελπίζουμε να ξαναδούμε στο MCU.
2. Logan
Δε μπορώ να είμαι αντικειμενικός με το Logan, καθώς κατατάσσεται στο top-3 των αγαπημένων μου υπερηρωικών ταινιών. Παρ' όλα αυτά, η αναγνώριση της ποιότητάς της τόσο από τους κριτικούς όσο και από τους φανς είναι η απόδειξη της καθολικής σημαντικότητας της. Με κινηματογραφία και κάδρα που θυμίζουν western και με μια απαισιόδοξη προσέγγιση, οπτικά είναι αρκετά διαφορετική από αυτό που έχουμε συνηθίσει στα υπερηρωικά blockbusters, ενώ σεναριακά το Logan κεφαλαιοποίησε στο μέγιστο βαθμό τα 17 χρόνια χτισίματος ενός λατρεμένου χαρακτήρα. Τον εξανθρώπισε, περιορίζοντας τις δυνάμεις που είχαμε απολαύσει σε προηγούμενες ταινίες και μετέτρεψε τη συνήθη ιστορία των X-Men ταινιών, δηλαδή την αλληλεπίδραση μεταξύ μεταλλαγμένων και ανθρώπων σε μία βαθιά προσωπική αναζήτηση ενός ήρωα αγαπητού, αλλά ταυτόχρονα προβληματικού, ο οποίος ξεκινάει το ταξίδι του για την τελική του λύτρωση. Μία λύτρωση-ορόσημο που σηματοδοτεί το Logan ως μία από τις καλύτερες υπερηρωικές ταινίες όλων των εποχών.
1. The Dark Knight
Το έργο του Tim Burton για μια πιο σοβαρή εκδοχή του Batman σε σύγκριση με την ανάλαφρη εκδοχή του Adam West ήταν δύσκολο, αλλά η αποστολή του Christopher Nolan μετά την ολική καταστροφή του ήρωα στο Batman and Robin ήταν πολύ δυσκολότερο. Θα μπορούσα να συμπεριλάβω το Batman Begins και το The Dark Knight Rises στη λίστα, αλλά θα επικεντρωθώ στο The Dark Knight. Το αριστούργημα του Nolan δεν αποτελεί την καλύτερη υπερηωική ταινία όλων των εποχών, αλλά και ένα από τα πιο σημαντικά φιλμ που έχουν γυριστεί. Ο Heath Ledger ως Joker δίνει μία ερμηνεία που θα μας σημαδέψει για πάντα με τον Nolan να κατανοεί και να αναλύει τα κίνητρα του ανταγωνιστή της ταινίας καλύτερα από κάθε άλλον σκηνοθέτη, κίνητρα που θυμίζουν κλασικά κόμικ του Batman, αλλά αποδίδονται με μία πιο σύγχρονη ματιά, καθώς το The Dark Knight αποτελεί περισσότερο μία κατασκοπική-αστυνομική περιπέτεια που διατηρεί ταυτόχρονα τα καλύτερα στοιχεία των χαρακτήρων από τα κόμικ. Ό,τι και να πει κανείς για αυτήν την ταινία, την πλοκή, το πως κορυφώνεται, το πως χτίζει μοναδικά το σύμπαν και πως μελετά τις διαπροσωπικές σχέσεις των ηρώων της θα είναι λίγο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μαζί με το Iron Man που έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες την ίδια χρονιά αποτέλεσε το έναυσμα για ένα Χόλυγουντ που χρηματοδοτεί πολλές νέες ταινίες με πρωταγωνιστές ήρωες των κόμικ, δίνοντας πάτημα σε δημιουργούς να φτιάξουν κάτι σύγχρονο, ξεχωριστό και διαφορετικό, όπως είδαμε και παραπάνω. Φυσικά ο κόσμος το αγκάλιασε όλο αυτό, όπως φαίνεται και από τις εισπράξεις των εν λόγω ταινιών, ενώ και το μέσο πήγε κάποια βήματα μπροστά σε καλλιτεχνικό επίπεδο.
Ποιες άλλες ταινίες θα θέλατε εσείς να προσθέσουμε στη λίστα; Περιμένω τις ιδέες σας για νέα άρθρα και τα σχόλιά σας και ελπίζω πλέον ελλείψει στρατιωτικών υποχρεώσεων να τα λέμε και πιο συχνά!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου